*Umutla bakarak ağlamak*

ölenler arasında

sayılmadı adın hâlâ

bu yüzden

öldüğüne inanmadım daha


her gece

gözümü kırpmadan

ayak seslerinle görüneceksin diye aralık bıraktığım

kapıdan

umutla bakıyorum

ağlamadan


birden

sen yanımdayken

görmeden baktığım Cumartesi Anneleri düştü usuma

Şili de

Bolivya da

İstanbul’un Galatasaray’ında


ellerinde resimler

nemli gözleriyle

kalabalıkları süzerler

ola ki görmüştür biri oğlunu

belki de

duyarsızlık duvarından

fırlayıverecektir oğlu

umut bu


dağa mı çıktın

yoksa orduya mı katıldın

hiç aldırmadım

çünkü biliyorum ki sen

iyi amaçlar uğruna yaşamaktaydın


ama söyle ne olur

ölü ya da diri

hangi gecenin gizine saklıdır adın



Selahattin ÖZAKIN