Gitme(...(ler)!

gitmeler yaklaşır

Soğuk sesleriyle

Gitme...(ler)!

dur-ma- dan

bu kaçıncı

Çığlık(lar) beynimde

Dur-ma-dan

beynimde

dan...!

Dokunduğum her şey üşüyor

Üşüyorsun biraz

Üşüyorum


Ellerin yok

gözlerin

dokunur ellerime

ö(y)lesi kara ellerim dokunamaz

beyaz

çok beyaz


Tenim siyah ellerin beyaz

Ellerimde yakın kıyımlar sesler

Biraz uyut dizlerinde

Uyut

Ölüm uyut

gelene kadar


Bu sefer gitme...!

Zamanıdır

bırak kamanın

sırtından düşeyim

sarı başaklarına

sonra bal sarısı doğrult üzerime

gün-eşim uyut

uyut

ölüm uyut biraz

Ellerin yok

gözlerin dokunur ellerime

ö(y)lesi kara gözlerim bakamaz

bal sarısı

beyaz çok beyaz

kirlenir

kader

tabu taş

kural

kur—al!

boynum ince

uyut ölüm

ölüm uyut

biraz.





Can ERDEM